زیست سنسورهای كاربردی برای تشخیص دیابت ساخته شد
به گزارش آزینیك محققان دانشكده مهندسی نساجی دانشگاه صنعتی امیركبیر زیست سنسورهای كاربردی در حوزه سلامت و صنعت پزشكی ساختند كه برای پیشگیری و تشخیص گلوكز بیماری دیابت استفاده می شود.
علی صدیقی محقق طرح تولید زیست سنسور گلوکز غیر آنزیمی منعطف پوشیدنی در گفت وگویی که امروز - شنبه - دانشگاه صنعتی امیرکبیر منتشر کرد، اظهارداشت: دیابت یک اختلال متابولیک و مشکل همه گیر جهانی است و طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۴ حدود ۴۲۲ میلیون نفر در سرتاسر جهان با مشکل دیابت مواجه بودند که این مشکل سلامت فردی، توسعه پایدار و رشد اقتصادی را تهدید می کند.
وی اظهار داشت: هزینه سلامت کشورهای گروه هفت (آلمان، فرانسه، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا، آمریکا و کانادا) برای دیابت، فقط در سال ۲۰۱۴، حدود ۴۱۴ میلیارد دلار برآورد شد. در ایران هم بیشتر از یک و نیم میلیون نفر با بیماری دیابت دست و پنجه نرم می کنند.
دانش آموخته مقطع دکتری رشته نساجی دانشگاه امیرکبیر با بیان این که کلید تشخیص و مدیریت بیماران دیابت، نظارت و کنترل سطح گلوکز در بدن است، اظهار داشت: سطح گلوکز برای پیشگیری از عوارض جانبی باید مرتب اندازه گیری شود؛ بنابراین، توسعه سنسورهای گلوکز کم هزینه و قابل اطمینان با حساسیت و گزینش پذیری زیاد، اهمیت اقتصادی و اجتماعی اجتناب ناپذیری دارد و سبب اهمیت جهانی این مسئله در چند دهه اخیر شده است.
صدیقی افزود: برای تشخیص گلوکز از سنسورهای گلوکز الکتروشیمیایی بر پایه آنزیم استفاده می شود؛ اما پایداری و دوام شیمیایی و حرارتی آنزیم ها با مقدار pH، دمای کار، فشار جزئی اکسیژن و سطح رطوبت محیطی تحت تأثیر قرار می گیرد؛ از طرفی، پایش سلامت به صورت دائمی و غیر تهاجمی در سال های اخیر مورد توجه بیشتری بوده که منجر به ظهور سنسورهای پوشیدنی و منعطف شده است.
وی با تاکید بر اینکه هدف این پروژه ساخت سنسور غیر آنزیمی منعطف پوشیدنی به کمک منسوجات متداول مثل پارچه پنبه ای است، اضافه کرد: با عنایت به راحتی، در دسترس بودن و ایمنی پارچه های طبیعی مثل پنبه و کاربرد آنها در حوزه های سلامت و محیط زیست، نانو مواد به صورت جداگانه روی سطح بستر پارچه پنبه ای پوشش دهی شدند تا ابتدا رسانایی الکتریکی و در نهایت خصوصیت های الکتروکاتالیستی برای تشخیص میزان گلوکز در بدن انسان را به منسوج ببخشند.
فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی امیرکبیر تصریح کرد: یکی از کاربردهای مهم ابزارهای الکترونیکی منعطف پوشیدنی، حسگرها و به خصوص سنسورهای الکتروشیمیایی است. برای این منظور نخست احتیاج بود تا مقاومت الکتریکی پارچه پنبه ای به پایین ترین میزان ممکن برسد. به این صورت که با لایه نشانی ترکیبات فلزی، رسانایی بستر منسوجی هزاران برابر افزایش یابد.
صدیقی به کاربردهای این محصول اشاره نمود و اظهار داشت: سنسورهای زیستی غیرآنزیمی می توانند در حوزه های سلامت و پزشکی مورد استفاده قرار گیرند. همینطور بعنوان بخشی از کالاهای الکترونیکی پوشیدنی و منسوجات هوشمند در آینده نزدیک کاربرد خواهند داشت.
وی با تاکید بر این که این نوآوری جهت استفاده از نانومواد و ترکیبات هیبریدی جدید و ترکیب آن با بسترهای منسوجی جهت استفاده بعنوان زیست سنسور پوشیدنی منعطف بوده است، افزود: مشخصه های فیزیکی و ساختاری قابل توجه مانند انعطاف، قابلیت پوشیدن، استقامت خوب، راحتی فیزیولوژیکی، تولید آسان و ارزان، دوستدار محیط زیست و ایمن برای بدن از خصوصیت های این پروژه به حساب می آید.
این محقق، حد تشخیص خیلی کم میزان گلوکز، حساسیت بسیار زیاد، گزینش پذیری مطلوب، پایداری خوب و تکرارپذیری یا قابلیت بازتولید مطلوب از دیگر خصوصیت هایی این محصول ذکر کرد و خاطرنشان کرد: از طرفی، محدوده غلظتی بسیارگسترده این زیست سنسور غیرآنزیمی، این امکان را فراهم می آورد که علاوه بر خون، برای تشخیص گلوکز در تعرق، بزاق و حتی اشک مورد استفاده قرار گیرد.
صدیقی درباره دیگر خصوصیت های نوآورانه این طرح تحقیقاتی اظهار داشت: استفاده از نانومواد جدید برای کاربرد زیست سنسور، ترکیبات مقرون به صرفه غیرآنزیمی، روش های ارزان و آسان برای افزایش پایداری، استفاده از ترکیبات جدید برای لایه نشانی نانوذرات نیکل روی سطح منسوج، از دیگر خصوصیت های نوآورانه این طرح است.
دکتر مجید منتظر و دکتر سعیده مزینانی از اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر راهنمایی این پروژه را برعهده داشتند.
این مطلب آزینیک را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط آزینیک
نظرات خوانندگان آزینیک در مورد این مطلب